Kendimi doldurup trenlere
Bir daha hiç basmadan frenlere
Gördüğüm bütün duraklarda inmek
Ağlayip ağlayıp dinmek
Tarifsiz tarifsiz tanimsiz atsiz
Kundaklanmamis o ilk adim
Ben yokum kabuklarımı kirana kadar
Kim bilir kaç yıl oldu kendimi dinlemedim
Umrumda bile degil söksünler rütbelerimi
Bi cig tanesinde anlamak suyun sonsuz derinligini
Tadmak gözyasimin tuzlu serinligini
Kendimi yaprak gibi rüzganin önüne katmak
Kaldirip kaldirip atmak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder